Archivio dei filosofi del Rinascimento

/p. 481/ Quare eo primo agendi instrumento sopito et

sensus etiam, qui tanquam satellites eius affectionibus

accumbunt, consopiri necesse est;

imo nec sensuum vires durare et sufficere operi

possent, ideo vacationem ab opere feriarum

vice expetunt. Sensuum autem officinis defessis,

necessario somnus obrepit. Sed quaenam te

movet ratio ut contrarium affirmes? Alex. –

Quia ubi cibi nulli assumuntur, caput non occupatur

exhalatione; ab hac autem fit somnus.

I. C. – Quid, si ioci ergo, id negarem? Multa exhalatio

in cervo, hic tamen parum obdormit.

Alex. – Forsitan ob cerebri siccitatem. I. C. –

Siccissimum felibus cerebrum – inquit Scaliger –

ijs diutius aut frequentius pauca sopiuntur

animalia. Quid siccius – inquit idem – lacertis

et serpentibus? Ijs tamen vix satis sunt quaterni

menses ad somnum. Alex. – An cervus parce

somno utitur, prae meatuum angustia, quae multos

vapores sursum rapi prohibet? I. C. – At

unde conijcis meatuum obsessa itinera et angustis

effecta incommodiora? Sane, si angusti ei

essent meatus, careret cornibus; haec enim a

vaporibus fiunt. Alex. – A te igitur sic edoctus

dicam cervum non multum somni capere, quia

vaporum nubes in cerebro non residet, sed ulterior

fit ad exeundum, unde cornua conformentur;

ita erit eius cerebrum quasi portorium

quoddam, quo delatae merces, per id alio

transferantur, non tanquam apotheca, in qua

reponi debeant. I. C. – Acute profecto; sed quid

inde deducis? Alex. – Multa tibi insomniorum